Vier maanden naar een ver land is lang, zeker als je hele lieve vrienden achterlaat in Nederland. Om toch niet helemaal alleen te zijn in dit verre land, heb ik mijn reisgenootje Pino gekregen J. Pino gaat mee om het leven in Uganda te ontdekken, vandaar dat hij dus ook meeging op de safari.

De reis was geregeld vanuit de organisatie, in totaal waren we dus met 9 Nederlanders die allemaal vrijwilligerswerk doen voor DoinGoood. Op vrijdag werden wij opgehaald met het busje. Het busje zou tussen8 en 9 komen, dus het werd half 10 dat we vertrokken. Vervolgens doorgereden naar het Rhino Park. Dit is het enige park met neushoorns. Na een wandeltocht door een zeer mooi natuurgebied kwamen we bij een groep neushoorns.

De gids vertelde bij de briefing dat de neushoorns uitgezet zijn in het park omdat ze eigenlijk allemaal vermoord waren door jagers. De neushoorns zijn nu beschermd door het UWA.

Na de Rhinotrack was het tijd voor de lunch, waarna we naar de slaapplek zijn gereden. De slaapplek was in een typisch Afrikaans hutje, met een rietje dak.

Op zaterdag werd om half 7 ontbeten, om vervolgens om 7 uur naar de Nijl te rijden. Daar aangekomen hebben we in het park een gamedrive gemaakt. Het dak van de auto kon omhoog zodat wij op het dak konden zitten. Supergaaf om voorop te zitten en dan te rijden, zo had ik een supermooi uitzicht over de savanne. Hier zagen we al snel antilopen, gazelles en waterbokken. Supermooi om te zien. Giraffes stonden langs de weg. De route die afgelegd werd, was onwijs mooi. Onwijs veel dieren gezien, het hoogtepunt voor mij waren wel de olifanten. Onwijs mooi om te zien!

Na een aantal uur zat het er weer op, lunchen en op naar de boottocht. Dit was een ruim 2 uur durende boottocht over de Nijl naar de waterval. Vanaf de boot was het heel goed nijlpaarden en krokodillen spotten. De nijlpaarden liggen overdag voornamelijk in het water, ’s avonds als het afgekoeld is komen ze uit het water en kan het dus ook voorkomen dat ze naast het hutje lopen waar je in slaapt.

Na de boottocht langs de waterval omhoog gelopen. Daar was een enorm mooi uitzicht over de watervallen, de tocht was vooral zweten omdat het in het volle zonnetje omhoog lopen was. De beloning om uiteindelijk nat gespetterd bij de waterval te worden was dan ook lekker verfrissend.

Zondag vroeg op om op zoek te gaan naar chimpansees in het regenwoud. Na een vrij korte wandeling zagen we de eersten waarna we later nog een groep van 26 chimps tegen kwamen. Onwijs tof om deze in de vrije natuur te zien, op zoek naar voedsel en met een baby’tje! Nou worden chimps van 6 jaar ook nog baby’s genoemd, maar is toch wel anders dan de echte kleintjes.

Na een uur moesten wij echter weer weg bij de chimps. Teruggekomen op het startpunt weer terug naar Kampala. Het zat er alweer op, dat dachten wij althans, want het zou natuurlijk te mooi voor woorden zijn als we zonder kleerscheuren thuis zouden komen.

Na een flink stuk rijden begon de motor te roken, en waar in Nederland de motor onder de motorkap zit, zit deze hier onder de auto en kan men erbij komen door de bijrijdersstoel weg te halen. In eerste instantie dacht Paul, onze chauffeur dat de motor oververhit was. Dus, water vragen bij een hutje, af laten koelen en weer verder. Bij het eerstvolgende dorp weer

Gelukkig konden we na de stop weer doorrijden en kwamen we rond 6 uur aan in het huis. Die avond op tijd naar bed, voor mijn eerste volledige week project. Hier komt later nog een verhaal over, voor nu: lieve groetjes vanuit Uganda van Sandra en reismaatje Pino!gestopt om water in te slaan voor de motor. Dit ‘dorp’ bestond uit een rijtje huisjes, gemaakt van stenen en golfplaten. Erachter stonden nog een aantal huisjes gemaakt van leem en rieten daken. De dorpelingen wisten niet wat hun overkwam op het moment dat er een busje vol muzungu’s (blanke mensen) stopten. Na een klein halfuurtje weer verder naar het volgende dorp. Hier kwam de monteur erbij. Het zou volgens hem een halfuurtje duren, dit werd een Ugandees halfuurtje: 3 uur later konden we verder. Gelukkig was dit een iets groter dorpje met een kleine shop waar ze flessen drinken en koekjes verkochten. Zo kon ik het wel even uithouden. Daarnaast was het een mooi moment om mijn Wakawaka op te laten (powerbank op zonne-energie).

Gelukkig konden we na de stop weer doorrijden en kwamen we rond 6 uur aan in het huis. Die avond op tijd naar bed, voor mijn eerste volledige week project. Hier komt later nog een verhaal over, voor nu: lieve groetjes vanuit Uganda van Sandra en reismaatje Pino!

PS: Het is en blijft Afrika, de vorige keer viel halverwege het uploaden de stroom uit waardoor het niet gelukt was.