Ondertussen is mijn tweede werkweek begonnen in Kampala op het revalidatiecentrum Katalemwa. De eerste week heb ik mij gericht op de werkplaats. De werkplaats is de plek op het project waar alle rolstoelen, ortheses, sta-tafels, loopwagens en handbikes worden gemaakt. Voor sommige zal het geen verassing zijn om te lezen dat ik hier aan de slag ben gegaan.

Ik ben ondertussen bezig met het bouwen van een rolstoel. De materialen die gebruikt worden zijn materialen die goedkoop in te kopen zijn of over/ hergebruikt worden van oude spullen. Het nadeel hiervan is, dat er veel gebruik wordt gemaakt van metaal wat in verhouding tot bijvoorbeeld aluminium erg zwaar is. Een rolstoel weegt daardoor al snel 10 kilo.

Een werkdag begint hier rond 9 uur. Ikzelf kom rond deze tijd aan en dan is iedereen nog aan het opstarten. Ik begin bij de Nursering met het verzorgen van de wonden. Het is afhankelijk van de dag hoeveel patiënten er zijn. Op vrijdag zijn er vaak meer kinderen van buitenaf waardoor het drukker is. De wonden die voorbij komen zijn wisselend. Een veel voorkomende ziekte die voorbij komt is botontsteking. De plaats van de ontsteking bevind zich vaak in het been. Om dit te laten genezen heeft het bot rust nodig, in praktijk wordt er dan een pin bevestigd aan het bot aan de buitenkant van het been die de functie tijdelijk overneemt van het bot. De pin zit met kleinere pinnen vast aan het bot, vaak met vier. Dit heeft tot gevolg dat er vier wonden zijn op het been. Vanwege het vele stof dat ontstaat door de droogte is het van belang dat dit dagelijks verzorgd wordt.

Veel andere voorkomende wonden zijn open wonden. De grootste wond die ik tot nu toe gezien heb, heeft de grote van het complete onderbeen en heeft een diepte van 1,5 inch. De vieste wonden die ik gezien heb zijn van een patiënt met een open rug waardoor hij geen gevoel meer heeft in zijn benen. Zin voeten doen een beetje denken aan klompvoetjes. Doordat de patiënt geen gevoel heeft in zijn voeten, hebben ratten aan zijn tenen hebben geknaagd. Hierdoor zijn er veel oppervlakkige, rode, vieze wonden ontstaan die bijna over zijn hele voeten zitten en dan met name de tenen. Na 4 dagen verzorging zien de voeten er gelukkig al steeds beter uit. Nu hopen dat het de goede kant op blijft gaan.

Na de Nursering vertrek ik naar de werkplaats om verder te gaan aan ‘mijn rolstoel’. De eerste week ben ik begonnen aan het frame. Het frame is ontstaan uit vier metalen buizen. Door lassen, buigen en slijpen is hier een frame uit ontstaan dat de basis is voor de rolstoel.

Er gaat veel werk in een rolstoel zitten en dan voornamelijk handwerk. Het buigen en op maat maken van het metaal gebeurd met de hand(zaag). Gaatjes maken in metaal wordt eerst met een stukje scherp metaal gedaan en een hamer waarna er vervolgens een handboor gebruikt wordt om het af te maken (Ja papa, dit is te vergelijken met een creatieve priem, gaat prima!).

Ondanks dat de hulpmiddelen beperkt zijn, is het erg leuk om hier aan het werk te zijn. Het werktempo ligt lager dan in Nederland (de lunchpauzes duren gemiddeld een uur), ik werk veel buiten in het zonnetje dus ik word ook nog bruin, krijg ik mijn dagelijkse work-out en daarnaast heb ik ook nog een zeer mooi uitzicht vanaf de werkplaats. Al met al, ik ga het hier nog wel even uithouden!

Lieve groetjes vanuit Kampala!